Werkwijze Biodanza

Aan het begin van elke sessie wordt er een korte uitleg gegeven die nodig is om de motivatie om te dansen te creëren. En daarmee Biodanza in een theoretisch en filosofisch betekenisvolle context te plaatsen.

Tevens wordt er telkens ruimte vrijgemaakt waarin ieder zijn gezichtspunt kenbaar kan maken en vragen kan formuleren, zodat het een aanvankelijke ongelijkheid in relatie tussen deelnemer en docent doorbreekt. Dit laatste is belangrijk. Biodanza is meer dan een reeks van oefeningen bij elkaar op muziek of een systeem van expressie geven aan emoties.

Het is een proces van verandering, van bewustzijn en ontwikkeling van het menselijke potentieel. Dit gebeurt door het stimuleren van de vijf levenslijnen; vitaliteit, seksualiteit, creativiteit, affectiviteit en transcendentie.

De muziek wordt zorgvuldig gekozen volgens semantisch objectieve criteria en is afkomstig uit een universeel patrimonium: primitief, klassiek, pop, folklore en hedendaags.

Vorm en structuur van de avonden, dagen, weekenden of meerdere dagen:

Introductie avonden (duur: ongeveer anderhalf uur). We doen 10-12 oefeningen /dansen op verschillende, geselecteerde muziek

Wekelijkse lessen (duur: anderhalf tot twee uren )

De meeste stages zijn in de weekenden of in de vakantie van langere duur bijvoorbeeld verschillende dagen: vaak rondom een thema.

Tevens is er de opleiding tot Biodanza docent(en) waarbij er een uniek trainingsprogramma geboden wordt, d.w.z. vivencia met een goed theoretisch en methodologisch fundament.

De Opleiding kan zowel voor persoonlijke ontwikkeling als voor toekomstig docentschap in aanmerking komen, dit betekent dat m.u.v de methodologie de opleidings weekenden open zijn voor toehoorders met name deze in het eerste studie jaar. In het tweede jaar wordt de groep gesloten. 

Fenomenologische aspecten van Biodanza en wat deelnemers zeggen

De beschrijving van de vivencia geeft iemands persoonlijke waarheid weer, zonder veel te moeten interpreteren en stelt ons in staat om een serie verschijnselen vast te leggen van een innerlijke ontwikkeling en van de dynamiek van de groep: voorbeelden...

- “Ik voelde me lichamelijk altijd onhandig; maar gisteren, tijdens de les, ontdekte ik dat mijn lichaam op mij reageerde, dat ik harmonie en schoonheid in me had. Ik kon mijn emoties niet beheersen en begon te huilen.”

- “Sinds ik Biodanza doe, ben ik begonnen met mijn zoon te spelen. Ik heb hem ontdekt.”

- “Ik heb een groot deel van mijn leven achter een bureau gezeten. Gisteren, tijdens de Biodanza-les, kon ik ineens mijn manier van lopen terugvinden die ik vroeger als kind had gehad. Er is een bron van leven in beweging. Het leek wel of ik herboren werd.”

- “Sinds ik een klein meisje was, heb ik geen melk meer gedronken. Er is iets met me gebeurd en ik heb het weer nodig.”

- “Ik was niet bang om te worden aangeraakt, maar wel om andere mensen aan te raken. Ik dacht dat ik zou worden afgewezen. Ik wilde mezelf geven, maar was bang voor afwijzing. Ik kon wel ontvangen, maar niet geven.”

- “Plotseling, bij de Dans van de Tijger, voelde ik me doodsbang dat iemand me zou aanvallen. Ik moest me terugtrekken naar de zijkant. Ik besefte dat ik niet het lichamelijke vermogen of de morele kracht had om bedreigingen onder ogen te zien, hoewel ik wist dat het maar een dans was.”

- “Ze lieten me alleen. Iedereen had al tweetallen gevormd en ik voelde me naar, onzeker, alsof niemand interesse in me had. Maar het volgende ogenblik besefte ik dat ik niet alleen was: mijn armen waren uitgespreid om te geven en te ontvangen en ze waren vol liefde.”

- “Met heel weinig aansporing kreeg ik een reactie van haar. Het was heel spontaan. We moesten de hemel aanraken. Soms veegden we door de lucht en dan plotseling over de vloer. Het was een enorm spontane lichamelijke dialoog. We hadden elkaar niet aangeraakt, we hadden niets tegen elkaar gezegd, maar we communiceerden op de meest intieme manier.”

- “Ik probeerde om in de buurt van een metgezel te zijn. Toen hij zacht in mijn hand kneep reageerde ik niet. Ik wilde dit contact wel, maar ik was bang om verder te gaan. Ik droomde er de hele nacht van dat ik met hem zou dansen. Het was een gevoel van verlangen, van liefde, dat ik jarenlang niet had ervaren”.

- “Nu merk ik dat ik ernaar neig om plezier te ervaren in een bijna onbeweeglijke toestand (ik ben heel actief), zonder enige mate van controle, in het plezier van het ontvangen van de muziek. Deze passiviteit betekent harmonie, een verlangen om te worden aanvaard, om mezelf te zijn, zonder verdere bedoelingen. Ik begon mijn eigen innerlijke ritme te ontdekken. Ik voelde me volmaakt gelukkig. Ik hoop dat ik dat niet vergeet”.

 Het gevoel van heling komt voort uit echte gebeurtenissen.